به هنگام بازدید از
یک بیمارستان روانى،
از روانپزشک پرسیدم
شما چطور میفهمید که
یک بیمار روانى به
بسترى شدن در
بیمارستان نیاز دارد
یا نه؟
روانپزشک گفت: ما
وان حمام را پر از آب
میکنیم و یک قاشق
چایخورى، یک فنجان و
یک سطل جلوى بیمار
میگذاریم و از او
میخواهیم که وان را
خالى کند.
من گفتم: آهان!
فهمیدم. آدم عادى
باید سطل را بردارد
چون بزرگتر است.
روانپزشک گفت: نه!
آدم عادى درپوش زیر
آب وان را بر
میدارد. شما
میخواهید تختتان
کنار پنجره باشد؟