ماری کوری  درسال1867  در ورشو پایتخت لهستان در خانواده ای علم دوست متولد شد پدر او پرفسور علوم بود ماری کوری از همان کودکی رویای دانشمند شدن را در سر داشت او از کودکی بسیار باهوش بود و از چهار سالگی می توانست بخواند. او در هیجده سالگی برای تامین مالی خواهرش که در پاریس درس می خواند معلم سرخانه شد  در آن سالها دانشگاههای لهستان دختران را نمی پذیرفتند به همین علت  او در سال 1891 به پاریس رفت تا در رشته شیمی به تحصیل بپردازد. او در پاریس بشدت مشغول تحصیل شد بعد از چهار سال تحصیلات خود را با درجات عالی در فیزیک و ریاضیات به پایان رساند و در همان سال در پاریس با پیر کوری فیزیکدان فرانسوی ازدواج کرد. ماری همسرش پیر کوری را در انجام آزمایش های علمی در مورد الکتریسیته یاری نمود.

  یکی از همکاران پژوهشگر ماری کوری به نام هانری بکرل ، در آن زمان تشخیص داده بود که عنصر اورانیم ، پرتوهایی اسرار آمیز نامرئی از خود پراکنده  می کند. بکرل به طور اتفاقی یک قطعه کوچک از فلز اورانیم را بر روی یک صفحه فیلم نور ندیده که در کاغذ سیاه پیچیده شده بود گذاشته بود. صبح روز بعد مشاهده کرد که صفحه فیلم درست مثل این که نور دیده باشد سیاه شده است. بدیهی بود که عنصر اورانیوم ، پرتوهایی را از خود ساطع کرده بود که از کاغذ سیاه گذشته و بر صفحه فیلم اثر کرده بودند.

بکرل این فرآیند را دوباره با سنگ معدنی که سنگی سخت و سیاه قیرگون است و از اورانیوم بدست می‌آید ، تکرار کرد. این بار ، اثری که سنگ بر روی صفحه فیلم گذاشته بود، حتی از دفعه قبل هم قوی‌تر بود. بنابراین نتیجه گرفت به غیر از عنصر اورانیوم ، یک عنصر پرتوزای دیگر هم در سنگ باید وجود می‌داشت.او ، فرضیه خود را با خانواده کوری که با او دوست بودند مطرح کرد.

ماری کوری و پیر از آن پس به مطالعه درباره پرتو بکرل یا پرتو اورانیوم پرداختند. در آغاز فقط، ماری کوری به این کار مشغول شد ولی کمی بعد پیر هم به او ملحق شد.

در آن زمان ، "پیرکوری" در مدرسه فیزیک تدریس می‌کرد. ولی این بار او تمام وقت آزاد خود را بکار می‌برد تا به همسرش در آزمایشهایی که انجام می‌داد کمک کند. رئیس مدرسه فیزیک یک انباری مخروبه کنار حیاط مدرسه را در اختیار آنها گذاشت. این انباری تنها فضایی بود که آنها می‌توانستند مجانی و بدون پرداخت هزینه ای در اختیار داشته باشند و بنابراین آن را قبول کردند.

نتایج آزمایش های آنان نشان می داد که زباله سنگ های معدنی،‌ محتوی عنصری است که رادیواکتیویته‌اش خیلی بیش از رادیواکتیویته اورانیوم است.

آنها سنگ معدنی را باید تهیه می کردند که بطور اتفاقی اطلاع یافتند که دولت اطریش هزاران کیلو از این سنگها را دارد و چون اورانیوم سنگها جدا شده بود سنگها بی‌ارزش بودند و چون خانواده کوری دنبال اورانیوم نبودند بلکه عنصر ناشناخته جدیدی را جستجو می‌کردند، این زباله‌ها حاوی رادیم بودند که هنوز کشف نشده بود خانواده کوری این سنگ های معدنی را مورد آزمایش و مطالعه قرار دادند.

ماری و پیر کوری این توده های کثیف را با بیل ، درون دیگهای بزرگی می‌ریختند. آنها آزمایشات خود را بر روی یک اجاق قدیمی چدنی انجام می دادند و دود سیاه خفه کننده و بدبوی از دیگها برمی‌خواست که نفس زدن را تقریبا" غیرممکن می ساخت.

 ماری کوری کاشف رادیم اولین زنی است که جایزه نوبل را برده است او یکبار نوبل فیزیک و یکبار نوبل شیمی را از آن خود کرده است. او برنده دو جایزه نوبل است.

 کوری ها نظریه خود را به آکادمی علوم پاریس گزرش کردند. کوری ها با همکاری "لمون" شیمیدان فرانسوی ، به جستجوی عنصر ناشناخته مزبور پرداختند. پس از آزمایش ‌های زیاد آنان مقداری نمک سفید را از یک تن پشبلند جدا نمودند که از همین نمک پولونیم را استخراج نمودند کشف پولونیم سرآغاز فیزیک ذره ای شد.

بر اثر  کار طاقت‌فرسا در آزمایشگاه ، ماری کوری حتی مدتی دچار نوعی عفونت و التهاب ریوی شد و مدت زمانی را بیمار بود. ولی او پس از بهبودی دوباره کارهای آزمایشگاهی خود را از سر گرفت.
پیر و ماری کوری بالاخره توانستند کشف کنند که سنگ معدن به غیر از اورانیوم، دو عنصر پرتوزای دیگر را نیز در خود دارد. نخسیتن عنصر را به نام محل تولد ماری کوری ، پولونیوم نامیدند و دومین عنصر را که خیلی مهم بود  رادیوم نامیدند رادیم از واژه لاتین به معنی "پرتو" الهام گرفته شده است.

رادیوم از بسیاری جهات مناسب ترین عنصر درخانواده رادیو اکتیوها بود. کشف رادیوم موجب دگرگونی‌های اساسی در دانش خواص مواد شد و سرآغازی برای شناخت انرژی اتمی گشت.

خانواده کوری بهمراه بکرل بخاطر کشفی که پس از آن همه کار طاقت‌فرسا نموده بودند، در سال 1903 جایزه^ء نوبل فیزیک را از آن خود کردند و به این ترتیب توانستند وامهای خود را که برای انجام کارهای پژوهشی طولانی خود گرفته بودند ، پرداخت کنند.

پیر کوری در سال 1906 در سن 47 سالگی در سانحه اتومبیل درگذشت. اما مادام کوری پس از مرگ شوهرش به مطالعات خود ادامه داد. او در سال 1910 موفق به تهیه رادیوم خالص گردید. ماری کوری در این هنگام استاد سوربون و عضو آکادمی طب شد و در سال 1911 دومین جایزه نوبل را دریافت کرد.
پرتوهای رادیم می‌توانستند بافتهای زنده اندامها را از بین ببرند و این مهمترین دستاورد کشف ماری کوری بود. این کشف جهان علوم پزشکی را با گام های سریع به جلو راند. پزشکان و پژوهشگران علوم پزشکی بزودی دریافتند که به کمک این پرتو  می‌توانند غده ها و بافتهای بدخیم را که در سرطان و همچنین بیماریهای پوستی و غدد ترشحی بروز می کنند، از بین ببرند.
امروزه بسیاری از بیماران سرطانی به وسیله پرتو رادیم معالجه می شوند و از مرگ نجات یابند بدون شک این بیماران عمر دوباره  خود را مرهون تلاشهای مداوم ماری کوری هستند.

ماری کوری کاشف رادیم اولین زنی است که جایزه نوبل را برده است او یکبار نوبل فیزیک و یکبار نوبل شیمی را از آن خود کرده است. او برنده دو جایزه نوبل است.

مادام کوری در 4 ژوئیه 1934  در اثر سرطان خون که ناشی از چهل سال کار با مواد رادیواکتیو بود درگذشت.