|
به گزارش خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دولت‌آبادي كه به‌دليل ايست قلبي در منزلش از دنيا رفت، در سال 1303 در اصفهان متولد شد. دانش‌آموخته‌ي رشته‌ي عکسبرداري داخلي از انگليس، دکتري آموزش پيش از دبستان از آمريکا و از بنيانگذاران شوراي کتاب کودک بود. همچنين با همکاري ليلي ايمن‌آهي به گردآوري گنجينه‌ي ادبيات کودکان پرداخت و از ويراستاران بخش کتاب‌هاي کودکان انتشارات فرانکلين بود. هجده‌ساله بود كه معلم شد و در كنار شغل معلمي به كارهاي فرهنگي نيز پرداخت و بويژه در زمينه‌ي شعر كودك تلاش كرد. از اين شاعر، كتاب‌هاي «شوراب»، «آتش و آب»، «بر قايق ابرها»، «باز مي‌آيد پرستو نغمه‌خوان»، «شهر سنگ»، «هلال نقره‌سا»، «در بلورين‌جامه‌ي انگور»، «گذري در ادبيات کودکان»، «گنجشك و وزغ» و «جمجمک برگ خزان» به‌جا مانده‌اند. زهره قاييني - سرپرست گروه پژوهش مؤسسه‌ي پژوهشي تاريخ ادبيات كودكان - در گفت‌وگو با ايسنا، پروين دولت‌آبادي را از بنيانگذاران شعر كودك در ايران دانست و گفت، او از سويي، غزل‌هاي ناب بسياري دارد. وي در ادامه افزود: درواقع ما با پروين دولت‌آبادي، شعر كودك را در ايران داشته‌ايم. همراه محمود كيانوش، مفهوم شعر كودك را بسط داد و تا پيش از او، ما با شعر كودك به معناي امروزي آن مواجه نبوديم. اين پژوهشگر ادبيات كودك تصريح كرد: پروين دولت‌آبادي در شرح زندگي‌اش گفته از زماني كه در جواني به پرورشگاه رفتم، به شعر كودك علاقه‌مند شدم. ابتدا براي‌شان لالايي گفتم و بعد براي آن‌ها شعر سرودم، و اين سير را پس از آن‌هم ادامه داد. نويسنده‌ي مجموعه‌ي گروهي «تاريخ ادبيات كودكان ايران» از پروين دولت‌آبادي، هم به عنوان شاعر كودك و هم شاعري غزلسرا ياد كرد و افزود: دولت‌آبادي به‌خاطر عشق و علاقه‌اي كه به كودكان سرزمينش داشت، با گروه پيك كودك همكاري نزديكي داشت. پيش از آن‌كه به گروه پيك كودك بيايد، در مدرسه‌هاي مختلف كار مي‌كرد و همراه بچه‌ها بود و آن‌ها را از لذت شعر بهره‌مند مي‌كرد. در پيك‌هاي كودك و نوجوان هر هفته دست كم يك يا دو شعر براي مقاطع مختلف سني داشت و اين در حالي بود كه پيك كودك با تيراژ بالا در بسياري از شهرها و مدرسه‌هاي ايران منتشر مي‌شد. قاييني افزود: كودكان با شعر دولت‌آبادي مي‌توانستند با طبيعت ارتباط بگيرند. پروين از احساسات بچه‌ها صحبت مي‌كرد و آن را با پديده‌هاي طبيعي پيوند مي‌داد. او در ادامه اظهار كرد: كم‌تر بچه‌اي از كودكان نسل دهه‌ها‌ي 40 و 50 است كه شعرهاي دولت‌آبادي را نخوانده باشد. در شرايطي كه پيك تعطيل شده بود، تا حدودي كنار نشست و دوست نداشت كه از رهگذر هياهو بخواهد براي خودش نامي به هم بزند و از اين كار پرهيز داشت. البته هنوز هم بچه‌ها با شعرهاي او ارتباط مي‌گيرند و روي بسياري از شعرهايش آهنگ گذاشته شده شده و به صورت سرود منتشر شده‌اند. قاييني در پايان گفت: مجموعه‌هاي غزل‌هاي نابش در مجموعه‌هايي آمده است و البته برخي منتشر نشده‌اند. تا لحظه‌ي آخر زندگي فعال بود و گاهي خودش مي‌گفت، هرچند ديگر دست‌هايم نمي‌نويسد؛ اما شعرهايم را روي خطوط سفيد ديوار دنبال مي‌كنم. برگرفته از ایسنا |
||
|
|
||
